Mic Drop

6 grudnia 2002 rok, godzina 7.25 Sen Taehyunga został przerwany wyjątkowo przyjemnie, może nawet radośnie. Jeongguk wepchnął mu się z powrotem do łóżka, zaczynając całować chłopaka po całej twarzy, przy okazji wtulając się w jego ciało. Może i nie miał na celu obudzenia starszego, ale robił to wszystko na tyle zachłannie i z takim rozmachem, że drugi i tak się obudził. — A co robi mój chłopiec o tej godzinie, hm? — Poranna chrypka w głosie Tae sprawiła, że młodszy poczuł jak jego policzki robią się rumiane, a w brzuchu zawiązuje mu się supeł. (a biada tym, co nie lubią męskich głosów z chrypką! a tutaj do tego mamy doczynienia z zachrypniętym głosem Tae, więc no!) — Uhm, nie chciałem cię obudzić, przepraszam — miauknął cicho, jeszcze bardziej przyciskając się do ciepłego ciała starszego. — Po prostu... — Po prostu mój chłopiec potrzebuje miłości, tak? — Taehyung zaśmiał się cicho, przekręcając ich obu tak, by samemu być na górze. Rękami podparł się obok głowy Jeona, tak by

12 października 2002 rok, godzina 20.22 — Mam dość, tak bardzo jak tylko mogę. — Jeongguk wszedł do swojego pokoju, gdzie siedział jego chłopak. — Mam wszystkiego serdecznie kurwa dość. Taehyung obserwował jak chłopak ściąga bluzę, pozostając w samej koszulce i podchodzi do łóżka, wciskając się obok bruneta. — Hej, co jest, mały? — mruknął miękko, czując jak Guk przytula się do niego, praktycznie się na nim kładąc. — Mam dość. — To już słyszałem słońce, teraz się pytam, co się dzieje. — Dostaję tylko sam odpierdol od nauczycieli. Chyba jedną lekcją, na której mam jako taki spokój jest wuef. — Skąd tak nagle? Z tego, co wiem, to nigdy nie mieli do ciebie jakiegoś problemu. Byłeś ich pupilkiem. — Byłem. — Chłopak podniósł głowę, a Tae mógł zobaczyć jego załzawione oczy. — W całej szkole wszyscy już wiedzą, że jestem gejem i o ile mogłem jakoś udawać, że nie ruszają mnie pytania, czy dam się przelecieć albo za ile obciągnę, to gdy to dotarło do nauczycieli oni mnie znienaw

24 września 2002 rok, godzina 15.34 — Cześć, skarbie — mruknął Tae, obejmując niższego, czując przy tym jak tamten się spina. — Co jest wstydzisz się? — Nie-e — zająknął się. — Po prostu myślę, że mhm... ty się nie wstydzisz? — Ja? Mam się wstydzić? Z jakiego powodu? — Po prostu... Nieważne już, Tae — mruknął Guk. Wstydził się poruszać się ten temat, tym bardziej, że ich związek był całkiem świeży i nie chciał wyjść na głupka już na starcie. — Hej, słońce, jak zacząłeś, to dokończ. Przecież widzę, że coś cię gnębi. — Zatrzymał się, zmuszając szatyna do tego samego. Chwycił go za brodę, unosząc delikatnie jego głowę w górę i spojrzał w jego oczy. — Co jest, hmm? — Nie chcę teraz o tym rozmawiać, okej? Tae, po prostu... — Porozmawiamy jak wejdziemy do domu i nie ma zmiłuj. 24 września 2002 rok, godzina 16.02 — No więc? — Ponaglił chłopaka Tae, gdy usiedli na kanapie trzymając w dłoniach kubki z herbatą. — No, hyung... — jęknął cicho, chcąc dalej p

6 września 2002 rok, godzina 7.52 Zgadnijcie, kto obudził się z kacem? Na pewno nie Tae. Jeongguk od momentu, gdy się obudził (czyli gdzieś około szóstej), aż do teraz, leżał przykryty kołdrą pod same uszy i wpatrywał się w sufit. Normalnie spałby dłużej, ale gdy przez przypadek uderzył ręką w "coś", co leżało obok niego, a tym czymś, był chłopak, który mu się podobał, skutecznie się rozbudził. Najchętniej uciekłby jak najdalej, gdyby nie fakt, że brunet obejmował go w pasie, a więc każda próba i tak zakończyła by się pobudką drugiego. — Jak długo jeszcze będziesz się wpatrywał w ten sufit? — Głęboki głos Tae z poranną chrypką przerwał ciszę. — Prawie dwie godziny to przesada. Jeon zagryzł lekko wargę. Totalnie nie wiedział, jak powinien się zachować, no, ale nie dziwmy się mu. Świadomość, że leży się w jednym łóżku z chłopakiem, do którego zdjęć się wzdycha co wieczór, wcale nie jest taka łatwa. — Hmm? — Brunet pochylił się w stronę drugiego, przy okazji odkryw

5 września 2002 rok, godzina 21.45 — Co ty za głupoty pieprzysz, dzieciaku... — westchnął Taehyung, próbując zrzucić z siebie chłopaka. Na próżno, bo jego ręce zacisnęły się na tyle mocno, że zaczęło się to robić nieprzyjemne. — No ale buzi~ — wyjęczał, wtulając swój nos w szyję bruneta. — Ale zajebiście pachniesz. Czy on aby na pewno jest taki nachlany na jakiego wydaje się na pierwszy rzut oka? — Dam ci buzi, kiedy wstaniesz i dasz mi się zaprowadzić na górę, w porządku? — zaproponował Kim, gratulując sobie tak wspaniałego pomysłu. W końcu po drodze dzieciak zaśnie, a on nie będzie się musiał martwić, że mu ulegnie. — W porządku! — pisnął chłopak, od razu odklejając się od torsu drugiego. Mimo wszystko rzeczywistość nie była taka kolorowa, jaka mogła się wydawać. O ile szatyn nie seplenił i mówił z sensem, to nie był wstanie się sam podnieść, więc o przejściu po schodach nie było mowy. — Ale fajnie, że mnie wziąłeś na rączki — wymamrotał Jeongguk, po raz kolejny się w nie