Mic Drop

Na początku chciałabym życzyć WESOŁYCH ŚWIĄT! Nie wierzę, że już rok minął... ----------------------- 02092002 Te zdjęcie jest takie cudne, że musiałem je tu wkleić     Te zdjęcie jest takie cudne, że musiałem je tu wkleić. Chciałbym mieć takie chude palce, ale moje wyglądają jak parówki, które swoją drogą, są obrzydliwe. Dzisiaj, jak przechodziłem obok damskiej szatni, drzwi były lekko uchylone, więc tam szybko zerknąłem i, o cholera. Jedna z tych dziewczyn była istną thispiracją - wklęsy brzuch, wystające żebra i obojczyki, a jej nogi, to po prostu cudo. C u d o. Nie mogłem się przyjrzeć dokładnie jej twarzy, pewnie i tak bym jej nie znał, jak w sumie połowy mojej szkoły. Mam nadzieję, że ona nie wie kim jestem, i że istnieję, chociaż kto wie, przecież takiego prosiaka jak ja można zobaczyć z kilometra (i poczuć, bo grubasy ś m i e r d z ą). 23.59 napad

1092002 Po raz pięćsetny zaczynam pisać pamiętnik. Ale mam nadzieję, że tym razem go skończę (albo uda mi się go poprowadzić przynajmniej miesiąc). Nigdy bym nie pomyślał, że będę potrzebować kartki papieru, na którą będę przelewać to co myślę. To głupie, cholernie głupie i dziwnie się z tym czuję, ale jeśli to pomoże mi się ogarnąć, to zaryzykuję. Boję się, że moja mama go znajdzie, nie wiem jak mogłaby zareagować, że ma chorego syna. Ps. Ja to tutaj tylko zostawię, żeby podziwiać.

- Bardzo Cię polubiłem, hyung - szepnął chłopak, przymykając oczy. - Naprawdę... - Trzymaj się, Jiminie. Już jadą. Zaraz Ci pomogą. - Wiesz, ja Cię chyba kocham, hyung... --------------- Cześć skarby! Wiem, że dawno mnie tutaj nie było, za co bardzo przepraszam. Jak widzicie, teraz będzie coś innego niż reakcje. Jest to takie, hmm, opowiadanie? Nie wiem jak powinnam nazwać poszczególne części, bo nie chcę ich nazywać rozdziałami. Na razie każdy będzie się nazywać tak samo, a jeśli będziecie się chcieli kiedyś wrócić do np. początku, wszystko znajdziecie w zakładce z opowiadaniami i scenariuszami. Miłego!