Mic Drop

Zawieszam na czas nieokreślony. Przepraszam.

Jin — Gdzie ja dałem te mordoklejki? Namjoon Chłopak bardzo spokojnie reagował na zaczepki waszego małego synka i ze spokojem odpowiadał na wszystkie jego pytania. Jimin — Nie. Nie. Ale w sumie... NIE WIEM. NIE WIEM DO CHOLERY DAJ MI SPOKÓJ. Taehyung Tae sam zaczął zaczepiać waszą dziesięcioletnią córkę, tak, że ona miała go dosyć. Nie na odwrót. Hoseok — Tato... — Daj spokój ojcu, nie widzisz, że jest zmęczony? — Trzepnęłaś nastolatka w tył głowy. — Idź do swojego pokoju i skończ przeszkadzać. To na tyle z wszelkich zaczepek waszego dziecka. Yoongi Wasza czteroletnia córka miała bardzo dużo pytań, jednak częściej zadawała je Tobie niż Yoongiemu. Po prostu wiedziała, że, gdy chłopak pracuje nie może mu przeszkadzać. Jungkook — Masz internet to sobie szukaj, a nie mnie co chwila pytasz...

Jin — Y/N, mogłabyś szybciej? Namjoon — Muszę tu siedzieć? — Musisz. — Nie możesz narysować mnie z jakiegoś zdjęcia, co masz na telefonie. — Nie. — Ale... — Cii... — Y/N... Yoongi — Yoongi, ale nie śpij... — Ja nie śpię. — To co innego niby robisz? — Przysypiam... Hoseok — Hoseok, nie ruszaj się! — Nos mnie swędzi, chcę się podrapać! — Chuj mnie to obchodzi, siedź i się nie ruszaj! Jimin — Y/N, chyba nie myślałaś, że się nabiorę na to, że dałaś na sztalugę lustro... Chociaż pomysł niezły. Taehyung — Dlaczego to tak długo trwa? — Chcesz mieć twarz czy kartofla? — Patrząc na fakt, że Ty rysuje to chyba na jedno wyjdzie... Jungkook Cały czas rozmawiałaś z chłopakiem, a po pokazaniu mu efektu końcowego obiecał Ci, że gdy dostanie wolne, też narysuje Twój portret.